Onlangs publiceerden onderzoekers van de University of Leicester in het Verenigd Koninkrijk hun onderzoek in het tijdschrift Communications Biology.De resultaten tonen aan dat stevig wandelen de snelheid van telomeerverkorting kan vertragen, veroudering kan vertragen en de biologische leeftijd kan omkeren.
In de nieuwe studie analyseerden de onderzoekers genetische gegevens, zelfgerapporteerde loopsnelheid en gegevens geregistreerd door het dragen van een polsbandversnellingsmeter van 405.981 deelnemers aan de UK Biobank met een gemiddelde leeftijd van 56 jaar.
De loopsnelheid werd als volgt gedefinieerd: langzaam (minder dan 4,8 km/u), matig (4,8-6,4 km/u) en snel (meer dan 6,4 km/u).
Ongeveer de helft van de deelnemers rapporteerde een matige loopsnelheid.De onderzoekers ontdekten dat matige en snelle wandelaars significant langere telomeerlengtes hadden in vergelijking met langzame wandelaars, een conclusie die verder werd ondersteund door metingen van fysieke activiteit die werden beoordeeld door versnellingsmeters.En ontdekte dat de lengte van telomeren verband houdt met de intensiteit van de gebruikelijke activiteit, maar niet met de totale activiteit.
Belangrijker was dat een daaropvolgende Mendeliaanse randomisatie-analyse in twee richtingen een oorzakelijk verband aantoonde tussen loopsnelheid en telomeerlengte, dwz een hogere loopsnelheid kan geassocieerd zijn met een langere telomeerlengte, maar niet omgekeerd.Het verschil in telomeerlengte tussen langzame en snelle wandelaars komt overeen met een biologisch leeftijdsverschil van 16 jaar.
Posttijd: 05-05-2022